Tuesday, June 22, 2010

ස්නේහ ගංගාව..



ලොව ඇති සියළු දුක් විඳ
අප ලොවට දායාද කල
අම්මා.....
සයුරු රළ මැඩ 
කඳු මුදුනින් ගලනා
ස්නේහ ගංගාව..,
අම්මා....
ළය කඳුළැලි කිරි කොට
ඒ කිරෙන් මුව දෝවනය කළ
අම්මා....
ලොවක් හිම කැට මෙන් 
දොර කවුළු මත 
‍රැඳී සරදම් කරන යාමේ..
සෙනෙහසේ සුවඳින් මා සිත පිරවූ
අම්මා.....
මිනිස්කම් නැති ක‍ටුක දේසේ..
හමා ආ සරදම් තැවුල් සැඩසුළං
නිවා සනහා....,
ස්නේහයේ මඳනලින් මා සුවපත් කල මල් සුවඳ...
අම්මා....
ජාති ජාතිත් ණයගැති මේ පිදූ සෙනෙහසට.......
-පසන් අකලංක පතිරණ

5 comments:

  1. සිරා මචං.ලස්සනට ලියලා තියෙනවා.
    අම්මා පෙව්කිරි කඳුලෙන් -මේ ලොව මෙතරම්
    හැඩ උනේ.......

    ReplyDelete
  2. ස්තුතියි අරා....මේක මං ටිකක් කාලෙකට කලින් ලියපු එකක් මචං...ගොඩ දවසක් නිර්මාණ නොකර ඉඳලා...මගේ ලිවීමේ හැකියාව මොට වෙලාද කොහෙද....

    ReplyDelete
  3. නියමයි මචං
    keep it up

    ReplyDelete

ඔබට මොනවද හිතෙන්නේ.....?