මගේ ආදරය...

වසන්තයන් පසුවී ගොස්ය.
වලාකුලු වලටත් හොරෙන්..,
හිරු සඳු මඟ හැර...
හැරී බැලුවෙමි ඔබ ඒ දැයි කියා...
අහෝ...!!
ප්‍රේමයේ පාලම කැඩී...
විරහ ගඟට වැ‍ටුනු සැටී..
හදවත දිය‍රැල් මැකී...
කඳුලෙහි ගිලෙනු පෙනී...
ජාති ජාතිත් ආදරේ කී
ඒ දෙතොල අද....
වහසි බස් බැණ හිතට ගිණි ලා.,
නෙත් දහසක තරම් කඳුලු වගුරුවා....
මිතුරා : මොකට ඔය හිත තලා ගත්තද..?
            ආදරේ දුන් වේදනාවට...
            වැටී හද තුල තැනූ මාලිග 
            දෙපා පාමුල කඩා වැ‍ටුණිද? 

එහෙත්....
මේ අහසට බෑ දරා ගන්න යාළුවේ....
ඒ බිඳුනු ප්‍රේම කඳුලු වැස්ස...
මා පුර සඳ නම්....ඔබ මා වැසූ
ඝණ මේඝ වළාකුල නොවෙද??
එසේ.......
බිඳුණු ලෝකය ‍රැගෙන  දෝතට..
මා බලා සිටි ඒ පැයේ දී.....
වෛරයේ ගිණි සිළුව වෙනුවට..
එකම කඳුලක් ඔබෙන් මට ලැබුනා නම්......

-පසන් අකලංක පතිරණ